Schetsen, deel 11

26    VERSTERKENDE KIP.

dan zal ’k ’m smoren zoo fijn, zoo zachies-an dat moeder ’m zuigen ken.”

„Ja — ik alléén — ik eet me daar ’n gebraje kip — denk ’r niet an!” —, sprak moeder met rustige zekerheid in ’t weer egale donker.

„D’r staat,” viel Jet goedig-opgewonden uit: „d’r staat: dat is voor moeder een kip om te versterken! Staat ’r dat, ja of nee ? Als u ’m nie in één dag op eet, doe u ’t in twéé dage! Waar of nie, vader?” „Wees blij,” klonk de mansstem, sekuur van overreding: „wees èmmes blij dat je wat krijgt om te versterke! Ik mot V nog geen vlerk van hebben!”....

„Malligheid! Wat prate juillie ’n aardige malligheid!”, redeneerde moeder, onbewogen aanzwartend tegen het vaal-scheemrend gordijn: „*k Zal me daar ziek ete an kip voor mijn alleen! ’k Bin me daar ’n schrokkebos! Jij kookt ⁹r eerst soep van Saar

— ’k zal je wel leere hóé — met ’n ons gehak

— en vijf cente beene. Dan heb-ie eerst kracht in de soep en dan kracht in de kip. De kip die braaj-je, Saar, in ’t vet van de soep. Hei ’k gelijk? Dan hebbe me allemaal soep en allemaal ’n kluifie” ...

„Je heb groot óngelijk, moeder,” hield Saar aan: „’n kip die voor u gebrajen wordt” ....

„Hij wordt niet gebrajen — hij wordt gekóókt!”, begon moeder te knorren.

„Toch gebrajen moeder! Ja we zelle de kracht 'r eerst uittrekken, as-die ü mot versterke!”

„Dan braaj-je ⁹m — dan kook je ⁹m nie,” zei moeder verveeld, „maar voor z’n allen.”

„Hoe wou je één kip met z’n allen eten,” rekende Markus op z’n vingers tellend: „Jij en ik, binne d’r twee en Saar en Jet binne d’r vier en Joozep en Bram binne d’r zes en Rachel en Flip binne d’r acht — en honderd tegen eene komt David” .... „David komt zéker,” telde Saar — David was ’r