Schetsen, deel 11

18    DOLLE JAN’S DROOM.

dee de meeldief de la nog is ope, om te kijke of ’t geen valsche was — wat-ie met guldes altijd prakkizeerde. Pang! Pang! Je hart stong ’r bij stil — met de knal van ’n voetzoeker sprong de vuurbal door de winkelruit, door de boome heen na de hemel.

Wat de bakker ’n smoel trok Rood werd-ie

as ’n biet. De pijp smeet-ie in de leege goudvissche-kom en door de mensche hollend, zette-ie ’n schreeuw-bek of de bakkerij an ’t brande was: „Hou de dief — hou de dief — huuuullep!’’

„Ik smeer ’m!” zee de zwaan angstig: „dat gaat faliekant met die meeldief. Vooruit, jö!ⁿ

Met slage van z’n vlerke, of d’r kleeje wiere geklopt, schoot-ie de lucht in — ook ’n streek om je kameraad in de hurrie alleen te late!

Nou beene make — holle tot je d’r in stikt — ’t hoekie om — en de brug over — jessis, jessis, ’t scheelde geen haar of-ie had in ’n keldergat gelege

— en nerges, nerges, lieve God nèrges, ’n donker plekkie — al maar door de lichies in je zakke, as fietselantaarns voor je uit — ze hoefde je niet te zoeke — je hoorde van alle kante brulle en roepe: „Hou de brooiedief — hou ’m — waar dekaarsies brande!” Nou kon-ie niemeer — z’n keel zat dicht — z’n asem ging as ’n roestige zaag — z’n hemd plakte aan z’n hare.... Jessis, jessis, as je de stinkende sterre niet wegsmijt, krijge ze je bij je lurve, draai je ’t Rooiedorp in. Vort! Da’s een! Vort na de hemel vliegt-ie. Vort! Da’s weereen — vort, daar gaan d’r vier, vijf, zes tegelijk — as ’n sterre-regen — as ’t vuurwerk op de Amstel — as de brand bij de brikette-kerel.... Hoor ze drave met z’n alle over de brug — romromrom — romromrom — de grond dreunt ’r van — nou is d’r bereje pelisie bij — achter z’n hiele — romromrom

— romromrom....