Schetsen, deel 11

DOLLE JAN>S DROOM.    n

duim in je hand stiekemde om je te beduvele — daar de stikkedoor van twee huize verder, die de ruite insloeg as zij ’m d’r niet in wou late — daar de honde-scheerder, met ’n gedresseerde sijs op de klep van z’n pet — verroest, wat zat de sijs as ’n lijkie zoo stil! — daar de moordenaarster, uit de potte-en-panne-kelder, die d’r eerste man met lucifers-koppe had vergeve — daar z’n zussies — zou je ze niet op d’r bek slaan, dat ze van huis ware geloope? — Sientje met Bet en Zus an d’r hande — Cor en Ansie d’r achter... Jessis as de zwaan ’r op los vloog, raakte ze onder de voete!... Nou maar goddank, daar ha-je ’n smeris — die douwde ze allemaal vort — die zee: deurloope, deurloope, deurloope — die kwam op de zwaan toe.

„Wat mot jij in de volte — waarom bè-jij uitje vijver gezwomme? — En hé-daar, dolle Jan, wat brandt ’r in je zakke? Laat ’r is kijke! Hoe kom jij an die lichies? Uit de lantaarns gegapt?”

„Die benne me weze plukke,” zee de zwaan; „dat ken ik getuige.”

„As je dan deurloopt — anders mot je mee na ’t bero, zoo groot as je d’r ben.”

„Dat doene me toch al — vooruit Jan — eerst na de schoenlapper — die is ’t dichtste bij! Ben je moe, jó?”

„Moe nee! Maar ’k krijg ’t door al ’t volk zoo heet as bove! Kijk ze je op je hiele loope*...

„Daar mot je niet op lette — dat zou jij toch ommers ook doen, as je sterre in iemand zag lichte... ’t Lijkt of ’t kaarsies benne — of je in elke zak ’n kerstboompie het” ...

Dat zag-ie nou ook — z’n heele broek van binnen was geel van kaarsies. As-die maar niet in brand vloog... Je hande ’r voor houe, dan zagge ze 't niet. Verdraaid ’t gong door z’n vingers heen —