Schetsen, deel 11

10    DOLLE JAN’S DROOM.

Zal ⁹r tegen blaze, hè? Wat ’n bonk! Nog grooter as ’n cocosnoot — hei-jij wel is schijfi’es gekocht?

— en wat ’n licht zit 'r in! As ’k die voor me moeder bewaar, heit ze geen petrolie meer noodig

— daar ken je bij leze — en de koffie ken je d’r warm op houe! Hèhè! Wat zal vader ’n smoel trekke*____

„Pluk d’r nou meer, Jan, en zit stil anders duik je! — die paarse mot je hebbe ... .*

„Au! Die brandt me ’n blaar an me duim!” „Hebbie ^?m late valle?*

„Daar gaat-ie — hèhè! — snap-ie, zwaan, hoe d’r in ’t najaar zoo’n boel verschiete? Van ondere! Da’s ’n kleintje! Die krijgt de bult voor me zole. En die is voor de melkboer — en die voor de bakker — en die voor honderd zware turve — en die voor 'n ons appelestroop — ken d’r wel op overschiete, watte? — en die, wat zalle me daarmee doen ? — voor ’t nieuwe furnuis — en die voor de takel — mag wel ’n kokker weze...

„Nou niemeer, Jan, anders draagt ’t te zwaar — nou gane me koope* ....

Rrt! Rrt! Rrt! ’n Vaart as de zwaan zette — gauwer as de bakkies waarachter je haakte, wanneer de koessier niet in 't snotje kreeg! Loope dat de sterre, die-ie had late zitte, deeje... Je wier d’r gek van... In de draaimolen van ’t Amstelveld, met de leeuwe en houte knolle, was ’t ook zoo’n pan, as orgel begon en de santepetie rond de gaslichies en spiegels en lappe d’r van door ging, je je poote om den nek van de knol most houe om d’r niet af te blikseme.

„Me doene ’n doodval, zwaan as je *t maar weet!* „Je mot niet prate, jó, anders raak ’k me stuur kwijt. As je denk dat 't makkelijk is, zeg! De trein ken niet harder* ...