Schetsen, deel 11

144    DE DASSPELD.

Vrouwtjes genoeg op de wereld! Geef 'm maar weer terug.

Anna. Asjeblief.

De mooie man. {probeerend de speld in de das te steken) Daar heb je ’t gedonderjaag. Heb je geen spiegel hier? Nee? Steek jij 'm ’r in, Mar-thaatje-met-je-parelmoeren oógen.

M a r t h a. Dank je.

De mooie man. Da’s sterk, ben jij zoo bang?

M arth a. Bang? Niet voor tien.

De mooie man. Doe ’t dan.

M a r t h a. Nee. (zachtjes) Jij houdt je handen niet thuis....

De mooie man. Dan niet. Dan zullen we ’t dingetje zoo lang op tafel leggen. (wrijft met zin zak-doek over de taf et) Natte kringen doen ’r geen goed an. Zoo.

De waard. Ben je klaar, Anna? Ga dan. Voor je de deur open doet, let je op of ’r geen diender in de buurt is.

Anna. Dat hoef je geen twee keer te zeggen. (neemt hoed en mantel van den kapstok).... Kwart over tweeën, ’t Is welletjes, {luistert bij de deur) Niemand.

De waard. (opstaand) Vooruit! (sluit de deur) Schenk ’ns in, Martha. ’t Hoeft geen uur te duren. {achter V buffet).

VIERDE TOONEEL.

De mooie man. Laat mij ’t doen. Jij heb ’r de slag niet van. Prosit.

Martha. Prosit, {geeuwt, zet 7 glas neer).

De mooie man. Da’s héél gezellig. Ben jij zoo vroolijk?

Martha. {aarzelend omkijkend) Altijd.