Schetsen, deel 11

MUZIEK.

Het luttel stuk.

................ Aan uw laatst Falklandje heb

ik gesmuld. Precies mijn idee zou ik zeggen als Multatuli er niet geweest was. Ik herinner mij in dien zin wel eens met A   den bekenden componist, gezwamd te hebben en trachtte natuurlijk als medicus geleerde verklaringen te geven, dat muziek hoofdzakelijk op lagere reflexen, bijv. ’t ruggemerg werkt. Om niet te spreken van den invloed op de laagst staande schepselen van ons ras, denk ik aan den eigenaardigen invloed op spinnen, honden, herten enz........

Dr. A. v. O.

Daar is tusschen het zware stuk, de verplettering van den door mij zéér geschatten dichter en het luttel stuk van den psychiater Dr. A. v. O., een klein maar vriendelijk verschil, dat ik niet heb bij te lappen.

Ik stelde vragen, vroeg inlichting, houd me niet verantwoordelijk voor ’t dispuut van derden.

Mijn vriend van het zware stuk wien ’k allerinnigst dank betuig, dat hij mij na het schrijven van Het Kind en In De jonge Jan als „éérste dramaturg” betitelt — waarlijk te-véél lof en zoetheid bij diè eenakters! — dient mij na den honing het bitter ondeugendheidje toe, als zoude ik „botte dingen over muziek gezegd hebben” en gaat een boom tegen mij opzetten.

Mijn waarde, den groei van dezen uwen boom heb ik met aandacht en wijding gevolgd.

Het werd voorjaar — het werd zomer — het werd herfst.

De eerste blaadjes, ’t eerst donzig geritsel, ’t eerst