Schetsen, deel 11

MUZIEK.    101

die louter muziek is, de muziek die minacht om tekst en rede-verband? Wat doet de muziek die menschen in dans zwiept? Wat doet ze voor regimenten die in ’t vuur gaan?

Voorloopig is het niet klaar.

Men zou meenen dat ze te véél lieden trekt, boeit, om als iets teers en verfijnds bepaald te mogen worden.

Men zou kunnen peinzen dat ze een gevoel wekt naast het gevoel, een ander gevoel dat geen gevoel is, dat ze langs mechanischen weg een schijn-stem-ming wekt.

Maar an ’t eind beweer je niets meer. Je heb ’r geen vat op, brabbelt tegen ’n klanken-orkaan____

II.

Vandaag, ’n week na het bovenstaande, be-zwaar-hoofd ’k vele protesten tegen mijn muzikaal onverstand. Het is onjuist — onverstandig van de lezers. Ze dwingen Falkland eene meenings-gewichtigheid op, die hem kwalijk past. Om de verontruste muzikale gemeente tevreden te stellen, willen we het onaangename geluid met de beantwoording van een zwaar en een luttel stuk besluiten.

Het zware stuk:

Aan S. Falkland.

Waarde vriend,

Ditmaal ben je er-langs gebleven. Je hebt gereikt en niet gevangen. Je hebt gegrepen en boven je bleef muziek zweven. Mag ik je een zetje geven?

Och ’t is me niets niemendal te doen om dien knappen Falkland de baas te spelen en liever dan