Schetsen, deel 6

BETOOVERDE HANDEN.    63

eene voet die stak ’r van ondere uit en toen blies-die soo dat d’r allemaal rook in de keuken sting — en wat je maar op ⁹t femuis sette dat vloog d’r af en de juffrouw die pannekoeke wou bakke die kon ze niet gaar krijge en toen op eens begon de pannekoek te draaie en te draaie en toen vloog die de schoorsteen in en toen kwam d’r ’n vreeselijke slag en de duvel die schreeuwde boe-óè-óè-óè! en nog is boe-öè-oè-oè! en toen lag d’r énkel asch in de pan”----

De kinderen zwegen. Lien, zélf bang geworden voor ’r eigen boe-geroep in ’t schemerdonker, keek sip naar de bloemen op de vensterbank, Marietje staarde schuw naar de donkre alkoof waar de bedden stonden, John gruwlijk-angstig dorst niet bewegen.

„ .... En het de juffrouw toen niet verder gebak-ke ?” — vroeg Marietje na ’n poos.

„Nee,” zei Lien: „want as de duvel in de pan sit, dan geeft ’t je toch niks* ....

„Nou dat sou ik wél is wille sien"....

„Ach'kind, sit nou niet te klesse — jij”....

Plots schrikten ze alle drie — van benee riep een harde stem : „Lien ! Lientje !* ...

„Ja moe!”    ^

„Beneje kommen! Na je béd!”

„Ja, moe.”

’t Was uit met de visite. Lien had twee uur bij ze gezeten. Nou most ze weg.

„Kom-ie dan mörrege weer?”

„As 'k klaar ben, ja — Nou dag!*

Tot an de trap liepen Marietje en John mee. Toen sloten ze de kamerdeur. Ze waren koud geworden van al die du veis-verhalen. Marietje treuzelde.

„Steek dan de kaars an,” zei John.

„Eerst ’n kaars hèbbe” — zei Marietje, zoekend: „d’r is geen kaars” . ..