Schetsen, deel 6

„Nou — haast — ziet-u,” zei Mops bleu; „d’r kanne ongelukke gebeur e” ...

„Ongelukke?”

„Met die ster daar”....

„O gusjes,” giegelde eene stadsmeisje, ook wetend van den lantaarn aan den vlieger: „gusjes, gusjes, Mops — pas maar op!” . ...

„Ja — ’t is héél erg,” zei de idioot: „zoue alle sterre zoo los zitte?”

„Hangen allemaal an draadjes, Mops!” lachte ander wijs stadsnulje: „’k zou maar gauw onder de dekens kruipen en me kussen óp me hoofd leggen” ....

„’k Héb geen kussen,” zei Mops, schuw het gedwaal der ster volgend, die dan ’ns naast, dan bóven de maan zat...

Vader was nog niet thuis. Bevend stak ze de lamp an, liet ’t gordijntje neer, kleedde zich uit.

Nee, ze zou de lamp maar an laten.

Je kon niet weten.

Achter in de bedstee, hevig zweetend, lei ze onder de vale gonje-deken, zinnend over wat ze gezien en gehoord had.

Nou nóg zag ze ’m — zag ze ’m in het dekenhol — de ster die van z’n plaas was geraakt, nou wel erges valle zou — bij Bol — of bij Rijken — of bij de dokter — of bij de burgemeester. — Wat ’n smak as ’t geve zou — as van de donder — en wat ’n licht — as ’r maar geen brand van kwam — de greppels stinge leeg. — En o, o, as-die door de dakpanne kwam en ’n gat in de bedstee sloeg ....

Toen begon ze met d’r idiote hoofd te bidden:

„Lieve God-van-de-cattechesaasie..,. hou de losse ster vast asjeblief.... asjeblief  asjeblief” —