Schetsen, deel 6

IO    ZALIG UITEINDE.

„Bestendig welzijn.”

„Ben je leeg?”

„Haas je soo niet, we hebbe tijd!”

„Ik bin niet graag te laat. Wie ’t eerst komt, wie ’t eerst maant. As we dadelijk gaan, komme we bij de kachel te legge.”

„Daar gaat-ie.”

Over ’t Frederiksplein slenteren ze naar de Amstel-straat.

„Hoe heet jij van je van?”

„Zeg maar Piet.”

„Zoo heet me broer ook, die verleeje jaar an z’n hart gesturreve is.”

„Heit-ie lang geleeje?”

„Nee man — Die was ’r uit in ’n floek en ’n sucht.”

„Wat ’n volk loopt na de kemedie.”

„Seker pausse.”

„In lange niet geweest?”

„Nou — dat sal wel haast drie jare sijn — froe-ger kwam ’k ’r dikkels — as we met ’t schip hier leeje — met me meissie.”

„Ben jij getróuwd geweest.”

„Néé hoor! ’n Getrouwde marrejenier da’s om onder’n stolpie te sette.... hè-hè-hè-hè!”

„Daar heb-ie ’t lozement.” t Ziet ’r rechtschapen uit wat?” „Asjeblief.”

Ze schellen aan het T oevluchtsoordvoor onb ehuis den.

„Goeien avond.”

„Goeien avond.”

Voorbij den portier naar boven, vier hoog.

In lange, zwarte rijen staan ijzeren veldbedden in schemerlicht.