Schetsen, deel 6

VAN DE SENTIMENTEELE KIP EN HARE KUIKENS. 167

bedriegers, die met onze dierbaarste spullen sollen en kwanselen? Waarom? Ge ziet er is aan de vragenreeks wèl een begin, geen eind. Troost u daarom met de gedachte dat een zwemmend kuiken een voorsprong heeft op den sleur van andere dier-genooten, die tam en willoos eene door niets gerechtvaardigde traditie volgen ...”

De Italiaansche hernam haar loop, gevolgd door ’r twaalf pikkende, tsjilpende Italiaandertjes. De kloek bleef achter bij den vijver.

„Het leven eener moeder is een gruwel,” bedacht ze terwijl ze in het jammerlijk-sentimenteele verviel: „als mijn kinderen hun weg vinden te water en ik te land — hoe zal er dan óóit familie-harmonie tusschen ons groeien ? Ik heb dit nog nimmer gezien. Mijn hemel, wiè heb ik ter wereld gebracht ? Wat heb ik misdaan om zoo in mijn eerst geslacht gestraft te worden? Zal ik in de toekomst mijn eigen eieren met wantrouwen moeten bezien? Mijn kroost'in het kroos — het is beangstigend en vernederend. Wee, mij wacht de risée van de ren.... Wee, ware ik in den dop gebleven ”

Na eenige uren echter waren de eendjes vol-ge-smuld, her-dribbelden zij achter haar naar het broed-hok terug. Inderdaad had zij bekijks.

In den loop stond al wat kip was. En n gekakel, ’n spot, ’n gegrinnek!

De kalkoen, opgeblazen, pedant, krijschte boven allen uit, toen-ie de moeder met haar tien ontaarde kinderen zag:

„Zóódje! — Dat tuig springt te water! Bah! Bah! ⁵n Kip die kikkers grootbrengt!”