Schetsen, deel 6

Met de handen in de zakken sleritert-ie door de Kalverstraat, de pet op z’n borstlig haar, het gezicht ongeschoren, vol ruige baardstoppels, de wenkbrauwen vreemdlijk vergroeid.

Z’n jas is oud, gelapt, glimmend, morsig.

Z’n broek, afgetrapt, slobbert om de groote, plompe logge schoenen.

Voor de hel-glanzende vitrine van dameshoeden blijfit-ie staan.

Wat ’n geglim van kopere stange — wat ’n hóéje. — Ook koud om op je kop te drage in sul-lek weer — je mot maar gek weese. — Is dat ’n hoed! — Gaatjes en blikken kemiekigheidjes — en ’n strik om van om te falie en ’n Indiesche vogel in paarse blomme — En dié daar ook niet mis!

— Allemachtig — je blaast ^fm weg — de rijke mense geve d’r cente om niks op d’r kop te sette

— Maar soo’n fogel is prachtig — Precies of-die leeft — precies of-die op eiere sit — En wat soo’n ding koste sou? — D’r lei voor ’n duit — en wat ’n lichies ...

„Ben je an ’t uitsoeke, Kees ?”

Grinnekend kijkt-ie om :

^J) Reporters-herinnering, Dec. 1894.