Schetsen, deel 6

DIEVEN,    7

„An uw sigaren? Geen sterveling zou ’k denken,” zei ze haperend.

„Kan niet,” zei de commensaal nijdig: „’k mis ’r één uit ’t kistje en in de aschbak lei — daar kan ik op zweren — ’n sigaar die maar éven was opgestoken .. .*

„Die éen,” aarzelde de juffrouw — „da’s glad onmogelijk — en — en de aschbak wordt natuurlijk geleegd.”

„Nou — en ’t mot niét meer gebeuren,” commandeerde de commensaal: „en anders. ..

Angstig trok ze de deur dicht.

En terwijl ze voor den leunstoel wreef — vader léi nog — bedacht ze hoe dat nou kón. ’t Kón niét. ’t Was gósonmogelijk. An de hééle sigaren was ze niet geweest. Daar wou ze ’n eed op doen. Wél had ze ’t èindje meegenomen en in de pul op den schoorsteen gelegd — voor vanavond — as-die zich weer ongelukkig voelde. Maar ’n hééle... Nee.... Nee....