Schetsen, deel 6

Trientje liep vooruit, het chocolade-schijfje in ’t heet handje geklemd.

Bangerig, wantrouwend drong het heele troepje op — Annetje met idioot Fransje achteraan.

De meneer an wien ze met z’n allen den weg hadden gewezen, had anze allen dè cent gegeven. Met z’n allen hadden ze ’r nou récht op en malle Trien dee net asof zij ’r over te zeggen had, omdat de meneer ’t in haar hand had geleid. In de winkel van Mutters waren zemetz’nallen aan ’t koopen geweest. Jan die wou drie balletjes voor de cent koopen, Dirkie van den postbode ’n pijp drop — daar dee je lang over en as je ’n stukkie half afgezogen had kon je ’t weer in ’n papieretje drogen en bewaren — Koosje van den bakker drensde om suikererretjes — je kreeg ’r precies zés — dan had je niet te deelen — as ’r gedeeld wer, kreeg de een alles, de ander niks. Trien en Annetje die zusjes waren — Fransje, ’t idioot jogje was ’r broertje — gaven als brutaalste den doorslag — die wouen chocola. En Trien had de cent.

Nu gezamenlijk, opgewonden, niet van elkaar wijkend, liepen ze over ’t gloeiend veld naar het Zuider-zeestrand, waar je lekker in ’n kuil kon zitten om te déélen.