Schetsen, deel 6

io6    DE SNOEPSTER.

snoepster gehoord. De buren gaven ’r gelijk — 'r kwam den volgenden dag ’n geweldige herrie op vechten af. Ant en weduwe Kok werden gezworen vijandinnen en de bijnaam „snoepster” werd zoo algemeen dat niemand uit ’t slop meer van de weduwe Kok sprak. Die heele vierjarige oorlog leefde op in de oogen der buurvrouwen toen Ant brutaal de hand an den deurknop sloeg. De snoepster zou ’r net nou lief hebbe....

Nog ’n buurvrouw was binnen.

De snoepster zat op den rand van ’r bedstee akelig te snikken.

De schrik was V in de beenen geslagen.

Klein, öp-gewerkt vrouwtje met geelbleek gezicht, vlasblond haar en zwart-tandigen mond snotterde ’t klaaglijk uit. Haar grijze oogen waren rood-ge-zwollen, de neus leek verpaarst door snuiten en huilen.

„Juffrouw Kok” — haaprend zei Ant voor⁹1 eerst na jaren. ’t Klonk ’r zelfvreemd — raar — dat: juffrouw en ’t Kók vooral.

Schoonmaakster Kok keek op met verwrongen gelaat, de handen zwaar-bevend. Buurvrouw liet ⁹r drinken met geweld — water en ⁹n scheutje azijn.

„Ik kom is hoore” .... herhaalde Ant verlegen, nou wel benauwd dat ze ’t gedaan had. Ze stond ’r zoo verdaan bij, terwijl ze ’r niks mee temakehad.

„Ach me soon — me soon,” huilde de snoepster, opnieuw losbarstend.

„Drink dan,” raadde de buurvrouw: „Kom nou — dan gane we samen na ’t gasthuis”....

„Hebbe se ’m weggebracht ?” schrikte Ant.

Eerst sprak niemand. De lippen der huilende schoonmaakster beslobberden ’t kopje — dan verklaarde buurvrouw bijna plechtig-zeker:

Ja se hebbe ’m weggebracht .. . De pelitie is»