Schetsen, deel 4

BEKLAG VAN DE ROOS.    41

Er kwam eenige ontstemming door die onverwachte, vrij ruwe interruptie.

Een vlinder binnengefladderd uit ’n andere serre had zich neergezet op het Maartsch viooltje dat de jobstijding gebracht had. De bottelroos keek eenigs-zins afgunstig toe. De groote pimpernel boog naar den berenklauw en begon een gesprek over de hoedanigheden der gestorvene.

„Zij was een zachtzinnig wezen,” zei ze opgewonden: „lief, aanvallig en zacht. Maar in elk geval zou ik haar dood verkiezen boven het gebraai in een pan met vet. Alles noemt zich tegenwoordig bloem.”

Dat sloeg venijnig op het blauwe bloempje. Verlegen school het weg.

En in de nu gekomen stilte — ging het viooltje weder rond om te vertellen van den moord die gepleegd was — den schrikkelijken, afschuwelijken moord.