Schetsen, deel 4

EEN ONGELUKKIGE DAG.    25

Na het ontbijt (één hard ei — twaalf radijsjes en wat worst die al driemaal op tafel gestaan had, eenigszins op mik begon te lijken) zuchtte ik benauwd en herhaaldelijk.

Vele lieden zuchten zonder oorzaak, om een haverklap. Zij zuchten als ze te veel gegeten, te veel gedronken, te veel gelachen, te veel ge-dit of ge-dat hebben, maar van nature zucht ik spaarzaam.

Er was een erbarmelijke reden om te zuchten. Mijn beurs hield in een onderbroeksknoop, een sleuteltje, een verloopen tramkaartje en een onbetaald waschbriefje. Zelfs geen énkele cent. In die dagen was ik in nieuwe-pijpsche-omstandigheden: dat wil zeggen — er was juist genoeg om de kostjuffrouw te betalen en de twee eerste dagen van de maand wat „excessen” te bedrijven. In die dagen was ik tevens een zeer hartstochtelijk rooker (wat ik nog ben en waarschijnlijk zal blijven), een rooker die niet werken kon zonder een eindje sigaar of een pijp in den mond.

Ge moogt tegen zulk een gebrek, zulk een barre „ verslaafdheid ” redeneeren, fulmineeren, wij sheden verkondigen, wetenschappelijkheden beweren — heel aardig, misschien heel juist, maar op een chagrijni-gen Novembermorgen troost je, noch help je den verslaafde wanneer-ie den heelen dag thuis te werken heeft en zich na zijn copieus nieuwe-pijpsch ontbijt (ik herinner mij nog dat de boter van die juffrouw altijd sterk was) diep, heel-diep ongelukkig voelt bij de onmogelijkheid om te rooken.

Ik herhaal heel-diep. Jullie heerlijke doorrookte rookers met een bedorven gebit, zes en dertig meerschuimen pijpen en sigarenkasten met aparte „vakken”, jullie kunt uitsluitend iets snappen van de Bertie-stemming van een rooker die alleen wat vuile pijpen en aschbakjes in huis heeft. Jullie