Schetsen, deel 4

20    ACHT    OM 'N DUBBELTJE.

negapte om schelle geschreeuw; brievenbesteller betastte een pakje sigaren.

Zoetjes brakende rook, leunde het jogje met pijnlijk geglimlach tegen den wagen, ’t Was om te stikken dat stadige halen en blazen, dat puffen van roodbruine stank, die kroop naar de hersnen en vastlei de tong in machtlooze zwaarte.

Vader die kón ’t. Die had er al tien op. Hij was an z’n zesde. Vader die dee ’t voor z’n plei-zier. Die blies rook door z’n neus en bij tijden spoog hij kringen en ringen en matblauwe kronkels de lucht in. O, wat wer je d’r misselijk van. Je hoofd voelde zwaar en je neus was suf van ’t stof in de straten.

Wit, met dofstaande oogen, perrelend zweet op ’t voorhoofd, dampte het jogje, koontjes die bolden, lippen die zogen, oogen die kolden, rook die slap slierde het hoofd om, alsof er een vuur in ver-smeulde.

Maar grooter geworden het hoopje van kijkers en de baardige vader, nu open vierkantte den mond en schorrerig schreeuwde:

”... De boel mot weg!.. Late we mekaar geen kindere noemen ... geen kindere! De werkman mot de werkman steune! Op ’n wagen worde sigaren angezien as ’n rotte appel! as ’n rotte appeèèèl! Maar ga je ze in de winkels hale — dan late ze je de winkelhuur betale! En d’r gaslich f En d’r belasting! ik sta op geen koste! ’n Mirakel t ’n Miraaaaakel! Ik loop nou al veertien jaren met sigaren! As ’k in me kis leg, zulle jullie nog an me denke, an me denke!” . ..

Zacht gelach in de oogen der menschen en snurkend haha! van ’n meid om het grappig geschreeuw.

En weer scherper, feller, driester zijn stem:.. . „Maar ik sterf niet! Ik sterf niet! Ik heb nog voor