Schetsen, deel 4

A CHT OM W D UB BEL TJE.    19

Rustig dompte de wagen op ^?t steunende blok.

En de schor-scherpe stem van den man schreeuwde opnieuw, tusschen de rookbuilen door, die blauw ontrolden zijn mond en ploften uiteen tot wazige slieren.

Lusteloos dringen van kijkende menschen kwam om den wagen. Wolf rookte viezig voorzichtig sigaar in spreiding van vingers, damp die als vluchtend waaide den mond uit.

Vader, aan d’ andere zij, zoog dat de dampen als aanbrandend vet sloegen naar ’t vochtige wit der kijkende oogen. Een lange dop witte asch hield hij zorgvuldig recht voor zich uit en zijn mond braakte open tot marktschreeuw, die als verschrikking de warm-stille straat doorlawaaide.

„O! O! O!.... Wat is dat lekker! lekkèrrr! O! .. .. Kom nou ! Kwaliteit! Kwaaaliteit! . .. .”

Kringske van menschen om den wagen —, heer met een glimhoed en snorren als sprieten — meid van fabriek met gladgeplakt roshaar — knecht van behanger met handen in zakken van voorschoot — brievenbesteller kauwend op pijpje — meerderen nog, alle gelaten met oogen wier kijking was bij de monden van venter en jogje. De wagen daar-tusschen, de wagen met kistjes sigaren, leege en volle, de wagen, een plat-ruwe bak.

Schorde nu sterker het schreeuwend geroep. „De heele boel mot weg! Ik ken nog ’n paar, ’n paaaaar mense bediene!... Die ’t eerst komt die ’t eerst maant! ... Alles van ’n falliete boel! ’n Miraaaakel!... ’n Miraaaakel! Je krijgt hier de echte krinolien havana’s!... Ik schei d’r uit! ’n Miraaaakel!*

Fel geelkoperde de stem over de hoofden, de hoofden die bogen om wagen en bruine sigaren. Sterk zoog de koopman, spuwend den rook naar de neuzen der koopers. Meid van fabriek dof gin