Schetsen, deel 4

10    SMART.

gen broer, dien zij zielslief had, maar die h&ar den rug toekeerde met de harde woorden: „gij zijt mijn zuster niet meer” —, het vierde op den zoon der achtenswaardige familie, die haar verleidde

en----ziedaar    weer    een nieuwe dramatische kneep, o dit

stuk van mij heeft duizend finesses!----heden (op den

dag dezer tragedie) in het huwelijk trad met een meisje uit zijn stand zonder verder om te kijken naar Victorine Smit — zij heet Victorine — en haar ziek kind. Een en ander, hier gerecapituleerd, verklaart ook het snikken in nuances in den aanhef van dit drama en is voor de tooneelspeelster voldoende indicatie om viermaal smartelijk niets te zeggen, telkens op andere aangrijpende wijze.

8) Deze uitroep stérker voor te dragen, opdat de toeschouwer duidelijk begrijpe dat èn berouw èn tranen oprecht zijn. Ook wijzen deze woorden op een nieuwen gemoedstoestand van Victorine Smit: de verschillende folteringen die zij ondergaat als: betreuring van het verleden, herdenking van haar jeugd, haar kameraadjes, haar ouderlijk tehuis en tegelijk het diep-v erachten van den vader van haar kind, dien zij ééns oprecht liefhad.

9) Du sublime au ridicule il n’y a qu'un pas! De auteur heeft hier zoo weinig mogeiijk verklaard, het aan de actrice overlatend het stille spel met veel gevoel té verrichten. Een valsche beweging en het stuk valt. Het roeren in den pot zal moeten geschieden alsof de ongelukkige vrouw nauwelijks met haar gedachten bij de materie is, zacht roeren van eene die droomt. Zoo ook het afdraaien van het petroleumstel. Indien het spel verzorgd en t o e g e w ij d is, zal het een ademlooze stilte in de zaal geven, een stilte van diep medelijden met een vrouw zóó zwaar getroffen en zóó éénvoudig roerend in den pot met aangebrande boerenkool (symbool van armoede). Ook de taak van den artistieken leider is hier eene van tact en groote routine. De auteur verlangt immers boerenkool en wel aangebrande. Hoe dit den toeschouwer te doen begrijpen ? Den schouwburg tijdelijk te bezwangeren met reuk van aangebrande boerenkool heeft zijn tegen. Daarenboven zou zulks te groote hoeveelheden boerenkool vereischen, is die niet in alle jaargetijden te verkrijgen en heeft het bezwaren avond aan avond een zoo kostelijk quantum boerenkool te doen aanbranden. In dit euvel zou te voorzien zijn door essence van boerenkool te bestellen aan een fabriek van vruchtensappen. Maar hoe dit alles te verrichten zonder schade voor het dramatisch effect? De ateur heeft er over gedacht een d u i d e 1 ij k e hoeveelheid boerenkool te doen uitsteken boven den rand van den pot. Zulks zou een begrijpelijke -aanwijzing zijn. Maar het gezond verstand komt dan op tégen het aanbranden. Indien de regie niet met routine en tact in deze boe-renkoolkwestie voorziet, wordt een der schitterendste effecten bedor