Schetsen, deel 4

DE ZANGER.

sche plaatsjes, met kasteelen, watervallen, bergen en hotels. Daar had ze een verzameling van angelegd. Er was geen dag voorbijgegaan — of in de Bree-straat, waar ze met groenten ’s zomers en met gedroogde visch ’s winters stond, sprak ze van haar zoon, die bariton was en geld as water verdiende.

Plots kwam de laatste Ansicht-Karte (met een paleis op den top van een berg) die de tijding bracht dat Joozep een week vacantie had en op weg was. Ze had hem van den trein gehaald en den heelen dag met hem rond gesjokt, van tante Eitje naar oome Sem en van oome Sem naar oome Bram. Overal moesten ze zien hoe dik die was geworden, en hoe fijn die in z’n kleeren zat en dat-ie ’n échte gouwe ketting droeg en dat z’n snor zoo gegroeid was — en overal bij koffie-met-veel-suiker, koek-met-veel-suiker en nog eens koffie-met-veel-suiker most-ie zingen. Anders zouen ze ’t niet gelóóven. Anders konnen ze wel zeggen dat ze opsnee. Joozep had nou al Behüt Dich Gott bij tante Eitje, het lied van Bombardon bij oome Sem, Hab Ich nur deine Liebe ! bij oome Bram, Ein Schütz bin Ich in des Regenten Sold bij nicht Rachel, Mag der himmel es dir vergeben bij Sjaakie den diamant-snijder van éénhoog en Einst spielt Ich mit Scepter bij Maupie Leeflang, die op de markt met komkommers stond, gezongen. Hij was óp van de koffie-met-veel-suiker, de ongewone vette zoete koek en van zóóveel zingen als hem in het koor in Duitsch-land nog nooit op een dag overkomen was. Nu. bij tante Bekkie — en de visites waren dien Zaterdag nog lang niet afgeloopen ! — vielen ze weer op hem aan, kreeg hij weer koffie-met-veel-suiker, hadden ze z’n pak, z’n horlogeketting, z’n das bewonderd en schreeuwde de heele familie dat-ie zingen zou. Het kamertje was broeiend-heet. Ze