Oorlog en Joden

genezen van zijn kwalen, zagen zij dan niet, dat hun eigen telg op sterven lag?

En nu deze ontmaskering van hun vergissing. Als inlossing van de gelofte, te mogen leven als vrije burgers, werd hun de gele lap aangereikt door bloeddruipcnde, schenncndc handen. Arme men-schen.

Als men goed nadenkt over de assimilatie als voorbehoedmiddel, is het alsof men de geschiedenis verneemt van den man, die ter dood veroordeeld, op weg naar de plaats der terechtstelling, een in het geheim verborgen fleschjc vergif te voorschijn haalt en den inhoud schielijk inslikt, zoodoende zelve den vorm van zijn dood bepalende.

Op principieel denkende mcnschcn moet de poging, om zijn afkomst te verloochenen, wel een onsympathieke indruk maken. Zij is even wanstal-lig en even zoo onnatuurlijk als de poging van den man, die, niettegenstaande hij als zoodanig geboren is, probeert een vrouw te zijn of omgekeerd, de vrouw die probeert een man te zijn. Men komt ter wereld als Jood of Jodin en dient dit feit, waarvoor men zich allerminst behoeft te schamen, te aanvaarden en men mag er zeer zeker niet voor wegkruipen. Dit wegkruipen is ook een vorm van mimicry.

Er zal, zelfs na dit tragisch wedervaren, een groep zijn, die het opnieuw aandurft het experiment te herhalen, om verder te leven op den ouden voet en tot de conclusie komen, dat, waar practisch gesproken in Europa bijna geen Joden

71