Oorlog en Joden

milantenhuid zooals de bewoners van Europa later in hun schuilkelders kropen om beschut te zijn voor de neerhagelcnde projectielen van hun vijanden. En men vraagt zich in wanhoop af: waren zij blind?

Zagen zij dan niet hoe Duitschland het Heine nimmer vergaf, dat hij als Jood geboren was? Dat men den dichter van het Lorelylied doodzweeg, zooals men later Rathenau doodgooide?

Een Walther Rathenau, een wereldfiguur, deze edele, nobele, kristalzuivcre, ziener-profeet, die zijn Duitschland liefhad boven alles. Liefhad zooals alleen een minnaar lief kan hebben. Hij, de man die het aanzien van en het vertrouwen in Duitschland in de na-oorlogsche jaren herstelde. Hij, de groote, die op de conferentie te San-Remo, de animositeit die er bestond tegen Duitschland, wist te doen verdwijnen, niet handig als een zakenman, maar door persoonlijke, glasheldere overtuigingskracht. Hij, de gentleman, die gehoor afdwong door het edele woord, onderstreept door het schoone gebaar, er respect verwierf en de knellende banden voor zijn Duitschland slaakte. En deze prachtige zoon van Duitschland kreeg als dank der natie.... twee handgranaten tegen zijn borst geslingerd. De borst waarin een hart klopte uitsluitend aan zijn vaderland verpand.

*

Zag deze groep assimilanten, in hun worsteling verdiept om de geheele wereld te dienen, het te

70