Oorlog en Joden

gaven, geschonken door weldadig Nederland. Welke pen, welke schrijversvaardigheid is in staat, ook maar bij benadering een schets te geven van de smarten, de vernederingen, het onrecht en de folteringen, welke het Joodsche gedeelte der Euro-peesche bevolking ondergaan heeft?

En wie zal den moed bezitten dit lijden te schetsen? Wie heeft de verbeeldingskracht de weerga-looze ellende te schilderen van deze ongetelde millioenen, die weerloos als zij waren, koelbloedig werden afgemaakt.

Zij, die het niet meegemaakt hebben, zullen de neiging hebben, van overdrijving te spreken, indien men een zwakke poging zou ondernemen deze massa-slachting, zooals ze in werkelijkheid plaats vond, te schilderen. En het gevaar is zeker niet denkbeeldig, dat die buitenstaanders, die indirect kennis namen van dit peillooze leed, snel zullen en wcnschen te vergeten. Deze neiging is, hoewel begrijpelijk, ook ontstellend. Doch eerlijkheidshalve moet worden erkend, dat het niet te verwachten is, dat deze buitenstaanders intens het ontzettende gevoel kennen van vervolgd te worden in een nimmer eindigende, achtervolging. Mogen we, als we redelijk willen zijn, verwachten dat zij die deze dolle nachtmerrie niet medemaakten, het alleen maar van verre mede gadesloegen, het gevoel kennen, dat zich van je meester maakt als men zich na een dag van ondraaglijke spanning te rusten legt om daarna bij ieder geluid, bij iederen voetstap of motorgeronk op te springen om met bonzend hart te luisteren of deze onheilspellende geluiden