Oorlog en Joden

Kunnen wij voorbijgaan aan de vernietiging van de Joodsche maatschappij in Polen, de vernietiging van een staatkundige organisatie, zoo uniek in de wereldgeschiedenis? Waarlijk deze vervolgingen van 1648 en volgende jaren hebben tot in onze dagen hun invloed doen gelden.

Het bloedige spoor van vervolging, ontrechting, deportatie loopt door de geheele geschiedenis der Christelijke beschaving.

Zag ook de nieuwere tijd vóór Hitler geen pogroms in Kisjenef en andere steden?

Men klemde zich toentertijd vast aan de verontschuldiging dat deze uitspattingen slechts plaats vonden in cultureel achterlijke landen zooals Rusland, Polen, Roemenië en Bessarabië. Het was daar, dat was algemeen bekend, tot gewoonte geworden binnenlandsche moeilijkheden of politieke onrust af te reageeren op de ruggen der Joden. Deze uitbarstingen waren altijd van incidenteele aard, dus betrekkelijk en voorbijgaand; ze hielden op, zoodra de moeilijkheden die ze te voorschijn hadden geroepen, waren geluwd. De Joden waren maar weer eens gebruikt als bliksemafleiders, als object waarin men, zooals speelsche honden plegen te doen, de tanden kon zetten, om naar believen te trekken en te scheuren. Dat bij dergelijke „feesten” het sprookje en de wodka een belangrijke rol speelden, laat zich denken. Men mocht volgens de regels van het spel ongestraft zijn laagste instincten botvieren, men raasde maar eens flink uit op de kapotgeslagen lichamen der slachtoffers, daar frischten de hceren van op en

45