Dames in de sneeuw

IN die catalogus stond: dames in de sneeuw. Misschien bestonden er in de tijd van Breitner nog ‘dames’. Maar die beide vrouwen waren niet dat wat men zich gewoonlijk onder dames voorstelt.

Overigens, het begrip dame is verouderd - Couperus maakte van Eline Vere een soort dame. Bedoelde dames van Breitner leken niet op Eline Vere. Ze waren meer aan jenever gewend dan aan morfine. Dames gingen niet wandelen in modder-sneeuw, die zaten knus bij een theelichtje en een knapperend haardvuur.

Er was een grauwe, dreigende lucht, een on-heilslucht. De ‘dames’ waren: een lange zure, die toch een zekere chic bezat en er nogal canailleus uitzag. In haar kielzog voerde ze een opgewekte dikzak mee. Die was noch canailleus, noch chic. Ze vond alles al lang best, wanneer er maar een manspersoon met gevulde portefeuille haar gezelschap voor lief nam.

Ze moesten huur betalen, drank en eigenlijk alles waar een zogenaamde echte dame zich geen kopzorg voor hoefde te maken. (Wat is eigenlijk een dame?)