Vingeroefeningen

Eigenlijk had ik nu heelemaal tevreden kunnen zijn op dat „Instituut voor Jongejuffrouwen en Jongeheeren uit den Beteren Stand." Mijn ouders, die ten einde raad waren geweest tengevolge van mijn mislukkingen op openbare Lycea en H.B.S. (waar je niet eens „uit den beteren stand" voor behoefde te zijn) hadden prachtige referenties gekregen. Dat had er nog bijgestaan in het prospectus van het Instituut: Referenties van eerste families uit Moederland en Koloniën steeds ter inzage. Het had gewemeld van douairières, baronnen, groot-industriëelen — dat instituut moest dus wel iets bijzonders zijn, dachten mijn ouders.

En inderdaad, iets bijzonders bleek direct, toen ik er kwam. Er waren n.1. kinderen van 5 tot 25 jaar. Ik had nog nooit een kind van 25 jaar gezien en voor het meest opvallende dier kinderen plantte ik me neer — het had een snorretje en zulke dikke wenkbrauwen, dat die ook op snorretjes leken. Het leerboekje dat hij voor zich had, herkende ik als een op