Trammelant met de familie

gril der góden naar die eerste klasse was gestuurd, om alle met zichzelf ingenomen gentlemen beschaamd te maken - zo slank en voornaam rustig als hij was! Fernan-do, die onverschillig langs alle bewonderende blikken heenkeek, die zelfs de geblaseerde en gevierde vrouwen aan hem besteedden ... Daar had ik nu bijna een held gehad - een gelaat als dat van een Griekse god, grote donkere ogen, een bronzen gelaatskleur en zo edele handen, dat men ze eigenlijk om vergeving moest vragen, door zo prinselijke vingers bediend te worden. Maar de elegante, bereisde, cocktailmengende romancier zou verachtelijk de schouders optrekken voor een held, die verliefd wordt op een lelijk meisje dat vlug huilt en overdreven goedhartig is, een meisje dat zelfs uit pure liefde hete tranen schreit. ‘Ik kan het zelf nog niet begrijpen,’ snikte ze huilend en lachend tegelijk, en ze leek meer op een bezembinderskind dan ooit. ‘Naar mij heeft nog nooit iemand omgekeken - en nou - hij lijkt de prins uit het sprookje wel.. .’ zo romantisch had de liefde haar al gemaakt, de prins uit het sprookje. En met een klein woordenboek, dat ik als een relikwie bewaar, zeg ik haar Spaanse woorden voor, die zo oud als de wereld zijn en zo gloeiend en kostelijk als het leven zelf. En hoe vlug leerden ze - de mooie prins en het lelijke bezembinderskind! ‘Lieveling, jij - mi querida. Mijn hartelief - alma nria...’ Nu ben ik helemaal van de heiden afgekomen - en waar heb ik het eigenlijk nog over gehad? Een verwaarloosd klein kind, een half simpele oude vrouw en een lelijke stewardess, waar een knappe jongen verliefd op werd ...

78