zeggen wat ze het liefst wilden, de rest van de dag. Neen, geen park dat volgens hen uit een beetje groen en wat zand bestond. Ze hadden vermoeide voeten en gaven niet meer om buiten, zeiden ze - dat was alleen goed voor verliefde mensen en jongelui. ‘Weet u waar u ons een reuzeplezier mee kon doen?’ O, zeg het vlug, jullie, die niet meer jong zijt, nooit meer verliefd zult worden en niet meer om buiten geeft. Ik wil in mijn joyeuse voorjaarskleding overal heen waar jullie het nog een beetje prettig kunt vinden. Ik - ik ben in de vrijheid en jong, en verliefd zal ik ook nog wel eens worden.
In het asta theater is het donker, koel en treurig. Vooral die éne fenomenale attractie, het variété-nummer Lionel der Löwenmensch, geeft me het gevoel of de ellende van de ganse wereld op me neerdrukt. Lionel is over het hele gezicht behaard met ‘seidenweiches Rothaar’, zoals het programma enthousiast voorbereidt. De lieveling van vrouwen en kinderen is Lionel, altijd volgens dit programma - en hij geeft allerakeligste kushandjes die ook met Rothaar begroeid zijn. En het liedje dat hij met snerpende stem zong, heeft me lang tot in m’n dromen vervolgd:
‘Ich bin der wunderschöne Lionel Die Mädchen sind mir hold,
Verehren mich wie Gold...’
Herr en Frau Posanzky echter vonden het zeer interessant en wilden weten of het fenomeen Lionel onder zijn onberispelijk zittende rok ook een leeuwestaart verborg, toen hij zingend en liedjes verkopend door de zaal ging.
Buiten stond nu de zon in een lichte middag en ik was er met m’n Laddies-kostuum niet in, alleen omdat Frau Irma en Herr Siegfried niet meer jong en verliefd konden zijn en er roetachtig zielig uitzagen. Dan dansten Remy and Doll iets schelms-speeldoosachtigs met onbenullige opgeheven wijsvingers en knikbewegingen. In het park hadden de kastanjes hun witte