Huil niet voor de tijd gekomen is

listisch en oneindig geheimzinnig. Jolanthe heette zo mooi, omdat haar pa uit een oud geslacht stamde en in de middeleeuwen waren er al Jolanthes in zijn familie geweest - het stond in oude familiepapieren, die de pa met onbetaalde rekeningen en vergeelde menu’s in een kistje bewaarde. De moeder van Jolanthe bestond bijna niet; zóveel wassen en schoonmaken moest ze zelf, opdat de pa met drank en familietradities voortbestaan kon. Ergens had Jolanthes pa ook nog een soort vak met wijn-provi-sie of zo iets.

Wanneer ze echter bij mij thuis vroegen: ‘Wat doet die vader van Jolanthe toch?’ zei ik voor alle zekerheid: ‘Hij is bij een bank.’ Een geruststellend antwoord. ‘Zo zeker als de bank’ was toen een uitdrukking bij de grote mensen, waar ze heel tevreden bij keken. En ik was bang, dat ze via de vage eerlijkheid van wijn-provisie aan geestrijke dranken en in het bijzonder aan het kleurloze vocht zouden gaan denken, dat Jolanthes pa zo nodig had. En eigenlijk loog ik niet eens zo heel erg, vind ik bij nader inzien: die pa was bij een bank beland - de kale afgesleten bank des levens, waar lelijke woorden en doelloze tekens in gekrast zijn met een bot, doorgeroest mes.

Goeie genade, wat werd men toch altijd genoodzaakt om te liegen. Van nature wasje niet eens zo leugenachtig aangelegd. Jolanthe bij voorbeeld had chance, als sjans uit te spreken. Voor de mensen, dié dit woord al niet meer begrijpen, moet ik wel sex-appeal zeggen. Jolanthe dan sjanste hoofdzakelijk met studenten en adelborsten, terwijl mij meestal het hof gemaakt werd door een afschuwelijk slag gedrongen jongetjes met matrozenkragen. Nu werd zo’n ongeluksjongetje met perzikwangen en een anker op zijn mouw bij mij thuis als de zonde zelve opgevat. Wat bleef me dus anders over dan de aanbidders van Jolanthe voor haar broers te laten doorgaan. Een echt keurig gezin had ik ervan gemaakt: een bij de bank hooggeachte vader, die hard zwoegt voor zijn dochter en zijn vele zonen.

Eigenlijk was de pa van Jolanthe een gemakkelijke pa. Wanneer Jolanthe weigerde met de fles over straat te gaan, omdat er