Huil niet voor de tijd gekomen is

echt-geschrokken (maar dat werd verkeerd geïnterpreteerd), dat ze beiden wegvlogen, zonder goedendag te zeggen of zelfs maar beterschap te wensen voor Hansje. Dat was ook niet nodig, want Hansje had geen roodvonk, maar was ergens aan het voetballen. Maar het had toch waar kunnen zijn en het dienstmeisje zei ook nog: ‘Dat noem ik nou gevoel voor je medemens - van je familie moetje ’t maar hebben!’

Maar het onvermijdelijke ogenblik dat mijn vader naar huis zou komen, liet zich niet langer uitstellen. Het was alles zo merkwaardig en ongewoon geweest die namiddag, de prikkelende geur van de rum, hartverscheurende verhalen als uit een roman in tweeënvijftig afleveringen over ontbering, uitputting en een edel sterfbed, het kind Viola met grote vragende ogen en de page-baret, de uiterste droefenis, die echt was en de uiterste opgewektheid, die ook echt was. Ik was in een ver vreemd land geweest, waar de fantasie aan de werkelijkheid grensde.

Met mijn vader kwam alleen de werkelijkheid binnen. Ik herinnerde me direct, dat ik eigenlijk voor deze vader op mijn knieën moest vallen en God danken volgens oom Ricardo’s uitdrukkelijke wens. Tot mijn geluk heb ik deze raad nooit opgevolgd; mijn vader zou aan een plotselinge vlaag van krankzinnigheid gedacht hebben. En eerlijk gezegd had ik helemaal niet de drang mijn vader dankbaarheid te tonen, laat staan op deze ietwat overdreven wijze. Eerder had ik willen vragen: ‘Toe, wees een beetje als Ricardo, huil eens als je er zin in hebt, verheug je eens uitbundig, zeg datje me wel mag, je hoeft niet eens zulke fijne complimenten te maken als oom Ricardo dat nu eenmaal kan; jij kan ook geen Chopin spelen, maar wees eens wat vriendelijker tegen me en niet zo eeuwig afgemeten en koel en pa-achtig.’

Doch ook dit liet ik wel uit mijn hoofd om te vragen - ik was al blij genoeg dat mijn vader oom Ricardo vriendelijk ontving en hem een sigaar aanbood en wat niemand tot stand had kunnen brengen, zelfs de grootste orders op het gebied van import en export niet, dat lukte oom Ricardo; hij bracht mijn vader in