Huil niet voor de tijd gekomen is

moppie schrijft leg u de cente weg - een mens is maar een mens en u spaart voor de toekomst, voel-u-wel. Dood zijn is niks, dan ben je bij je God, maar sterreve, met zoveel mense, dertig bedde bij mekaar. Die één z’n oge wouwe niet toe, hij bleef maar kijke, toen wier der een scherm omheen gezet, voel-u-wel?’ Tot in het gebeente en mijn uiterste zenuwen voel ik het. Alles is zo vreselijk voorbij met zo’n scherm om je heen, als die negenentwintig anderen nog wat licht en zon mogen zien.

Ik wil een doosje met guldens en rijksdaalders hebben om mijn vege lijf zo goed mogelijk in stand te houden, wanneer ik bouillon en specialisten en sanatoria in het gebergte mocht nodig hebben. Misschien word ik nu wel een ernstig soliede mens met een spaarbankboekje, wanneer dat medicijndoosje te klein wordt. Ik ben de werkvrouw, die het beige kleed, haar kleed nu, met ij ver aan het stofzuigen is, oprecht dankbaar voor haar wijze waarschuwingen en goede raad - en schenk haar daarom nog een kapstok en een spiegel, die ik ook niet helemaal thuisbrengen kan. Die stofzuiger klinkt me als muziek in de oren; waar een stofzuiger is, is het sterven ver, en het leven heerlijk dichtbij. Hoewel de dank en de zegenwensen van de werkvrouw me wat verlegen maken: ‘Het kan u nooit kwaad in het leven gaan, voel-u-wel. God zal u ervoor zegenen, wat u voor een arm mens doet - en nog zulke prachtige stukke. ’ Ik kan haar toch moeilijk zeggen dat ik het kleed en de andere dingen niet mooi vind, nu ze er zo’n plezier in heeft. En eigenlijk vind ik op het ogenblik niets lelijk meer. Er is geklop, ruzie, geschreeuw - er is leven - ik zou desnoods dat kleed eeuwig in mijn kamer kunnen hebben.

Buiten blinken de straatkeien in de regen en een smalle roze wolk fladdert als een zijden lint tegen de hemel. De werkvrouw zegt, dat ze een hekel aan regen heeft en er zo mekeniek van wordt. Eigenlijk heeft ze niet veel anders gedaan, dat werkster-tje, dan haar eigen karpet gestofzuigd, op deze drukke verhui-zingsdag - en daar drietwintig mee verdiend. Eigenlijk hadden we allebei wat meer kunnen uitvoeren. Maar daarvoor in de plaats kreeg ik lessen over geboorte en sterven, wijze raadgevin-