Huil niet voor de tijd gekomen is

Er wordt een Wilton karpet van me terugverlangd, het zou per ongeluk met een verhuizing bij mij terechtgekomen zijn. Dringend en beleefd verlangt een familielid zijn Wilton karpet terug.

Het begrip ‘karpet’ voert mij terug naar zuur riekende, donkere, lage winkels, waar je om onverklaarbare redenen doodongelukkig werd - lang geleden - wanneer je met je moeder op een vrije woensdagmiddag uit mocht en dan naar zo’n treurige winkel werd meegenomen in plaats van naar een lunchroom met taartjes en muziek. Het begrip ‘karpet’ hangt met alles samen wat treurig, suf en huilerig maakte in die voorbije dagen der schone jeugd. Het had wat te maken met zeil en goedkoopte en verloren uren. Duizend kriebelige karpetten met boze bloempa-tronen leken op elkaar en duizend manshoge rollen somber glimmend zeil.

Dus ik houd niet van karpetten. Vanwege de goedkoopte en als een geraffineerde wraakneming op de te schrale winst schijnen er uit kwaadaardigheid die gemene bloemen-nachtmerries op gemaakt te zijn. ‘Onder architectuur’ ontworpen en in effen kleuren heet het nu moderne vloerbedekking; wanneer men het honorarium voor het eenvoudige rustige ontwerp betalen kan, is er iets vóór deze vloerbedekkingen te zeggen - uit dankbaarheid voor de goede prijs heeft de architect-ontwerper geen enkele versiering erop aangebracht. Aan Perzen, Beloetsjistans en kelims moet men maar niet denken. De sweepstake wordt toch steeds gewonnen door iemand die kalmpjes ‘in zaken’ blijft en heel gewoon zijn bezigheden blijft voortzetten, zoals de opgetogen Perslieden in dikke letters meedelen, en het portret van zo’n ‘gelukkige’ komt er dan nog bij in de courant: ‘De heer Snavel-boer met vrouw en dochters in de huiselijke kring’. De oude Perzen zijn jong gebleven en fris en hun kleuren zijn ko-