Huil niet voor de tijd gekomen is

laten hun tanden zien, terwijl men weet, dat hun ogen stroef en ingespannen naar het apparaat staren.

Ik wil geen straten meer zien - ik zoek nu de grachten op - de grachten, die hier en daar zo mooi zijn, dat men er nog treuriger door wordt. Bruggen op en af- een oud huis met een eenvoudige, edele gevel als een goed vriend begroeten. Van de boten wordt vracht geladen door mensen in natte, kleffe kleren. Hun stemmen zijn schor en hees. Neen - mooi en vrolijk is dit alles eigenlijk niet.

Welk een zware kist draagt die man. Hij gaat er geheel gebogen onder. Zwaar en massief staat de kist nu op de grond, op de natte glibberige straatstenen in de zacht druipende regen. Een naam is in dikke letters op die kist: geschreven: ‘Rio de Janeiro’. Welklinkende klanken - Rio de Janeiro. Maar waarom komen me tranen in de ogen bij deze naam? Waar moet ik heen met die tranen en m’n angstig hart?... Er was een plaats bij deze schone vreemde stad, die heette ‘Ilha das tlores’ - ‘bloemeneiland’. Een eenzaam eiland in een sprookjesstille baai. Vlakke, lichte daken, palmen, die men weerkaatst zag in een onwerkelijk blauw water. Op dit eiland was het emigranten-hotel. Hier werden voor de eerste dagen allen opgenomen, die in deze tropische, vreemde wereld een nieuwe toekomst zochten. Hoe zonderling pasten de bleke zorggezichten bij de warme, trillende schoonheid van die plaats. Ik kon de stad ingaan - de stad, die er als een paleis in een wondertuin uitzag. Daar was een strand ‘Praia’ - wat zijn die namen alle mooi - een vrij strand. Men kon er eenvoudig in zijn badpak lopen. Daar waren brede promenaden, hoge palmen en ver, ver gingen de straten langs de baai. Doch vooral, de zon was er en de blauwe, hardblauwe hemel en goede, omhullende warmte. En wanneer de zon te heet werd, teveel wilde geven, trok men naar Leme of Copacabana, die door de golven van de Oceaan bespoeld werden. En overal waren bergen en heuvels, waar het ook goed was te zijn voor hen, die niet tegen de hitte konden. Ik echter hield van de warmte, het goudtrillende licht en de strak blauwe hemel...

iio