Wanneer de שופר weerklinkt, dan herinneren wij ons
T
Abrahams bereidwilligheid, om zijnen zoon voor God te offeren in wiens plaats door hem een
ram gebracht werd. Als zijne kinderen bidden wij om de goddelijke genade.
De שופר doet ons denken aan het bazuingeschal
T
op den berg Sinai, •toen God Zijne wet openbaarde
(מתן תורה)■Eindelijk spreekt ons de ^^־klank van den dag, waarop éénmaal op den grooten bazuin gebla-zen en alle volken naar Jeruzalem zullen vereenigd worden, om daar God te dienen (קבוץ גליות־)•
Maar bovenal roept ons de שופר toe: ontwaakt
T
en denkt, dat de Alziende God u richt; bekeert u en bidt om vergiffenis!
Zoowel hij, die op den שופר blaast, als die er
T
naar luisteren, moeten wederkeerig van de gedachte vervuld zijn, dat daarmede aan het goddelijk voor-schrift zal voldaan worden.
96.Dn Verzoendag (•לום הכפוליס־
״De dag der Verzoening” (יום הבפורים) draagt dezen naam, omdat ons, volgens het woord der תורה, deze dag verzoening en kwijtschelding van
T
alle zonden brengen moet.
Daar die kwijtschelding echter alleen dan kan in-