Nieuwe Liederen der gemeenschap

XXXI.

Wij hebben dorst naar de wateren der schoonheid, Wij hebben verlangen naar het onuitsprekelijke, Onze oogen willen de schoonheid bereiken,

Ons hart wil het geluid der schoonheid hooren, Oneindig in ons gaat open, naar schoonheid Het wiegend verlangen, het wiegende Al;

Het wiegende Al is in ons het verlangen oneindig Naar schoonheid, voor alle de menschen op aarde, Uit hen moge komen het nieuwe geluid van de

[schoonheid,

Het zuivere weggaan der klanken in schoonheid, Het groeten der klanken elkander in schoonheid, Het zijn van de menschen op aarde in klanken van

[schoonheid

Het zijn van de menschen op aarde als weggaande

[boomen,

Het zijn van de menschen op aarde als groetende

[sterren,

Het sterven der menschen als ’t sterven van slepende

[zonnen,

Het spreken der menschen op aarde als ’t spreken van Herfsten en Zomers en Lenten en Winters te zamen, De adem der menschen als adem van over de bergen Het denken der menschen als ’t gaan van de bijen

[naar bloemen

Het leven der menschheid op aarde, het reiken naar

[licht.

71