Het wonder

land, er kwam de os en er kwam de ezel, en ook de engelen daalden neder. Er steeg een geur van myrrhe, lavendel en thym, gewijde rook, die grijzig vulde het vertrek, waarbinnen de ebonieten kop van den moorenvorst, met zijn goedig drijvende oogpupillen vreemd opkeek uit het zwarte kroeshaar met het gouden ko-ningskroontje er om heen.

Van zijn schouders hing de roodfluweelen mantel in een breeden kraag en rand van hermelijn. In zijn hand uitgestrekt neergelegd, hield hij de gouden scepter waarin de robijn is der heerschappij, en deze bracht hij het kind. De beide andere koningen lagen neergezonken in murmeling en de os en de ezel waren aan hen schier gelijk, zoo vermenschelijkt staken hun koppen in het overal ontbevende licht. En de engelen bij het aanzweven hunner gestalten uit de vleugels, zij hieven aan den zang van, Vrede op aarde en in menschen een welbehagen.

Toen viel een stilte en daaruit steeg een stem. Haar geluid was zilver en zij sprak:

M