Liederen der gemeenschap, Tweede deel der liederen
Liederen der gemeenschap, Tweede deel der liederen
1918
91
Dit zal het einde zijn: een witten doek Wordt over mijn oud lichaam uitgevouwen, Ik lig lang uit, de handen saamgevouwen, Ik ben zeer ver, ergens op vreemd bezoek.
Ik moet daar lezen een oneindig boek Vol marmren teekens grillig uitgehouwen,
Bij iedre bladzij gaat mijn zien verflauwen; Het wordt al donkerder in gindschen hoek.
Ik zou wel willen, maar het licht,
Het teerbeminde licht gaat mij verlaten; Tochtig en somber-trotsch zijn deze hallen.
En ik los op, gewricht schuift van gewricht, De spinnen stappen naar mijn oogengaten; Ik voel mij langzaam uit elkander vallen.
6 2
Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen.
Weergave
Afbeelding / Tekst (OCR)
Alle boeken in deze digitale bibliotheek kunt u gratis lezen of downloaden. Met een vrijwillige donatie helpt u ons met het in stand houden en verder uitbreiden van de bibliotheek. Klik hier als u een bijdrage wilt overmaken.