Liederen der gemeenschap, Tweede deel der liederen

Hij wordt haar gras, hij wordt het vee, Hij wordt het dal, gebogen heuvel,

Hij schiet met vlugge vogels mee,

Hij drijft op drijvend licht-gekeuvel.

Hij wordt het zaadje en stijgt op,

Hij is haar gouden ster geworden,

Hij is een bodem en een top,

Hij werd haar bloem en hij verdorde.

Hij werd haar stilte en haar klank,

Een eikel, vallende karbonkel,

Hij werd een water-vlugge drank,

Een snel-gedoofde verre vonkel.

Hij werd een echo en haar toon,

Een aangegrepene aangrijper,

Hij werd de oorzaak en haar zoon,

Hij werd geslepene en slijper.

Hij werd geslagen en hij sloeg,

Hij werd beluisterde die luistert,

Hij werd gedragene die droeg,

Een aangefluisterde die fluistert.

Uit de aard’ gegroeide, uit haar schoot, Werd hij weer in haar schoot geschoven, Hij ging in haar gestalte dood,

En schoot uit haar gestalt’ naar boven.