De kinderen van de Gazzan

Toen Carry van het voorgenomen bezoek van vader met de oude Drukker wist, kocht ze een nieuwe bakvorm en stenen beslagkom, wandelde naar De Leeuwerik en vroeg aan de heer De Leeuw, die iedere dag naar de stad ging, of hij geen pond rituele boter, onder rabbinaal toezicht bereid, kon meenemen, plus een gallebrood en een half pond pekelvlees, hetgeen ’s avonds door de chauffeur netjes werd thuisgebracht. Ze schreef vader dat hij niets mocht meenemen. Het werd een enig bezoek en tekent het vertrouwen dat vader terecht in Carry stelde. Ze aten zonder te vragen of het wel kosher was en Carry zette de koek in de nieuwe vorm op tafel.

Na de lunch stond de Sjammas plechtig op en zei: ‘Kerlien, dat je zo’n pracht van een huis heb, dat je zo’n gooie man heb (al is het dan een goj) is mooi, maar dat je nog die oude Kerlien bent gebleven is het mooist van alles en als je nu nog een mitswe (goed werk) wil doen, neem je een paar loten van de Najaarstentoonstelling, daar heb Hakkie z’n percenten van. ‘En’ voegde hij er als attractie aan toe, ‘je ken een koe trekken’, waarop Carry prompt antwoordde, dat ze graag die koe zou trekken.

Eens op een dag is er een oud joods fruitmannetje aan de deur gekomen om de klandizie. Hij woonde in Hilversum, maar hij verkocht ook aan Henri Polak en de Keesings en nog meer families in de buurt.

Hij zei; ‘U bent nou Carry van Bruggen, maar uw vader was Gazzan in Zaandam en die heb mij nog goppe (kerkelijk huwelijk) gegeven. U kan het hem nog vragen; me naam is David Ketan en me

57