De kinderen van de Gazzan

ik, ‘die houden zich immers speciaal met armen bezig.’

Bang zei de telefoon en ik besefte te laat dat het psychologisch wel erg dom is een angstige moeder op een woordspeling te onthalen als ze je om raad komt vragen.

Carry was dol op koken. Ze beweerde altijd dat als ze niet uit een probleem kon komen, ze in de keuken de oplossing vond.

Vooral als Em. Querido, haar uitgever, met mejuffrouw Van Nahuys en zijn vrouw en zoon kwamen, maakte ze enorm veel drukte van het eten. Ze kookte dan ook verrukkelijk. Ik herinner me dat ik in Laren werkte. Het was een heerlijke wintermiddag en ik besloot Carry over te halen voor een wandeling. Ik vond haar aan het werk en op de kachel stond een pan hevig te borrelen. Carry kon onmogelijk mee, verklaarde ze, want ze kreeg de ‘Maantjes’ (afkorting voor de Querido’s en Alice van Nahuys). Bovendien had ze een wonderpan gekocht, die nu gevuld stond met beslag voor een warme pudding en nog uren moest koken.

Ik begreep het en gaf de wandeling op.

We zaten net gezellig te praten toen we opgeschrikt werden door een hevige knal. De deksel vloog van de pan, gevolgd door die van het wonderding, waarvan de inhoud met kracht naar boven werd geslingerd en tegen het plafond bleef kleven.

‘Hoe kan dat nou?’ zei Carry stomverbaasd. ‘Ik heb de handleiding goed gelezen en precies gedaan wat er in stond. Ach, misschien heb ik het niet goed

54