De kinderen van de Gazzan

Meer dan al het harde werken benauwde en knauwde haar de angst.

Na haar huwelijk met de kunsthistoricus dr. A. Pit brak er een rustige tijd voor ons aan.

Tegenover het huis waar wij woonden lag een groot atelier. Dit kocht mijn zwager en het werd de basis voor ons nieuwe huis. Er was een grote tuin bij, waarin Pit een klein mooi werkhuisje liet zetten, waar hij en Carry samen rustig konden werken, ofschoon Carry dit ook graag in de huiskamer deed, als we dan maar niets tegen haar persoonlijk zeiden. Van al het rumoer had ze dan geen last.

Mijn zwager was een heel bijzonder, fijn en hoffelijk mens. Wij vonden dat hij veel op Galsworthy leek, waar Carry een tijd mee gecorrespondeerd had.

De wijze waarop deze man, die twintig jaar ouder was dan Carry, nooit getrouwd geweest en uit een volkomen ander milieu, zich bij ons ‘gedaas’ aanpaste, grensde aan het ongelooflijke. De kinderen waren dol op hem en ook ik mocht hem bijzonder graag.

Laren was toen nog het oude dorpje en op het Heitje woonden Van Suchtelen en Wiessing, Mouk Esser en de Roland Holsten, ook Jany. Onze naaste buren waren Henri Polak en Jo de Leeuw, die directeur van Metz was.

Er was een prettige sfeer onderling en toen Carry meer thuis kon zijn en ze flinke hulp had, was ze een gezellige huisvrouw.

Ze was ook een goede moeder. Ze werkte zeer regelmatig, van 9-12 en van 2-4. Waren of kwamen de kinderen thuis, dan hield ze op en deed spelletjes met hen.

52