De kinderen van de Gazzan

de innige band die er tussen hem en moeder was werd met vader nooit bereikt.

Van hun leven in Amsterdam, uit deze tijd weet ik uit de aard der zaak weinig.

Dat Joop en Carry tegen de Joodse wet zondigden heeft mij als kind zeer beangstigd, want hoe zou God (ik kende toentertijd slechts de Wreker en de God die straffen kan) dit alles vinden?

Ook voelde ik, zo klein als ik was, dat het voor vader en moeder verdrietig en moeilijk moest zijn, vooral ook in verband met vaders positie in de Joodse gemeente. Dat Joop hiervoor toch ook begrip had, bewijst het feit dat hij, toen hij door de S.D.A.P. als propagandist voor de Zaanstreek werd aangezocht, hiervoor bedankte.

Een grote feestdag uit deze Amsterdamse tijd herinner ik mij echter nog wel. Joop en Carry hadden een St. Nicolaasfeest op school georganiseerd en ik mocht er bij zijn. Ik denk, dat ik toen een jaar of twaalf zal zijn geweest. Na afloop ging ik met hen naar huis. Ze woonden toen in de St. Willibrordus-straat, samen met Speenhoff. Er hing een heerlijke geur in het huis toen we binnenkwamen, een verboden geur ook, vlees gebraden in boter, want Speenhoff was aan het middagmaal bezig. Of het gisteren was zo weet ik nu nog, dat ik mij afvroeg of je zondigde door de geur op te snuiven want had meester ons niet geleerd, dat geur en smaak nauw aan elkaar verwant waren. Ook vervulde het mij met angst dat Joop en Carry van het zondige mee aten. Had vader ons niet geleerd dat er geschreven stond

24