De kinderen van de Gazzan

te zeggen te hebben, we aten ons bord leeg. Vaders bord werd op een pan warm water gezet.

O, wat duurde het lang voordat vader terug kwam. Moeder zei zorgelijk: ‘Ik zal vrouw Buys wel kwijtraken.’ Moeder was erg op haar gesteld en noemde haar altijd, ‘mijn rechterhand’.

Ik wilde juist vragen of vrouw Buys dan doodging, toen we de zitkamerdeur open hoorden gaan en even later viel de buitendeur dicht.

Vaders gezicht stond niet boos of verschrikt. Op de vragende blikken van moeder en de groten fronste hij in onze richting. Natuurlijk moesten de kleintjes eerst naar bed. ‘Praat een pastoor gewoon?’ vroeg mijn broertje. Dat gaf gelach en meteen was de spanning verbroken en vader zei, om de anderen gerust te stellen ‘een heel geschikt mens’.

Later hoorde ik alles toch wel.

Reinus Buys was een pientere jongen en Joop, die het jammer vond, dat hij op een kantoortje in Zaandam zo’n beetje duvelstoejager was, had hem een betere baan met behoorlijke vooruitzichten kunnen bezorgen en wilde hem zelfs in de avonduren bijwerken. Heel vaak heeft Joop zo tijd en geld besteed om iemand te helpen en heel vaak werd hij met ondank beloond en belasterd. Vrouw Buys kwam terug en Carry legde mij op haar eigen, voor kinderen begrijpelijke wijze uit wat ‘de socialen’ waren.

Korte tijd daarna gingen Joop en Carry beiden in Amsterdam wonen.

’t Gaf een grote leegte, maar ook een grote rust. Tussen vader en Joop werd alles weer goed, maar

23