Van ouds 'De morgenster'

weren: ’n buurmeissie — en jij most weer daalijk je mond voorbij-praten met je mijn meissie.... Gelukkig heb-ie niet veel bedorven. Want Meta en ik zijn ’t eens geworden.

Simon. (legt de krant neer) Jullie zijn 't eens geworden?

Moeke. Al sinds ’n dag of wat.

Simon. Druk je nou ’ns duidelijker uit, moeder — of jij Mee. We zitten hier toch niet om mekaar raadselen op te geven?

Meta. De volgende week ben ik jarig.

Moeke. Een en twintig. Meerderjarig.

Meta. Dan ben ik vrij om te doen en te laten wat ik wil. Simon. En dan ?

Moeke. Dan wil ze....

Simon. Ken je ’t haar niet zelf laten zeggen, moedertje? Je ben ’n lieve schat, maar jij soufleert altijd.

Moeke. Wat doe ’k nou weer?

Simon. Je laat Mee nooit zelfstandig an ’t woord, dat bedoel ’k.

Moeke. Dat komt omdat ’k jullie manier van om de dingen heen te draaien en om ’t half uur 'n voorzichtig woord los te laten, niet hebben ken. As ik dan sefleer, dring jij 'r telkens de woorden in ’r keel terug, ’t Kind durft gewoon niet met je uit te praten.

Simon. (glimlachend) Is dat zoo, Mee?

Meta. Zoo slim is 't niet, Simon.

Simon. Wat is ’r voor samenzwering?

Meta. We dachten ’r over....

Moeke. We dachten ’r over?.... We denken ’r heele-maal niet over. We doen ’t. Ze wordt katholiek. Da’s alles.

Simon. Is dat iets van moeder of iets van jou, Mee?

71