Van ouds 'De morgenster'

te vechten uit de klauwen van ’n dronken matroos____

Moeder, (zij ligt met ’t hoofd op de handen, onbewegelijk) Moeder! Hou je je weg? Of ben je r niet meer?

Moeke* Hier zit 'k.

Sim on. Doe wat ik gevraagd heb.

Moeke. Dat ken ik niet.

Sim on. Ik ben ziek ik ben ontoerekenbaar — Ik ben driekwart gek. Dat wil ik wel weten, ’k Heb ijskouwe handen en voeten, ’k Heb ’n gevoel of ’k bevries. Ik mot iets drinken, om me op te wekken. Ik kan die nieuwe donkere dag zóó niet ingaan. Ik kom niet los van — van ’n vrouw, die me niet met rust laat, — ’n vrouw, die ’kan ’r lot heb overgelaten, omdat ik niet langer kon vechten tegen 't verwijt, dat ik m’n vader had laten sterven, zonder an z’n sterfbed te kommen, en zonder.... Je kan zoo’n onrust niet in ’n paar woorden zeggen — hoe je van binnen vermolmt, hoe je van binnen wordt opgevreten.... Nou heeft ’t verdoemde hier me verrast. Nou kleum ’k weg. Nou tast ’k rond, zonder houvast. (lacht snerpend) — zonder ergens ’n leuning bij en langs die diepe trap met z’n duizend trejen na benejen.... Je duizelt as je ’r an denkt. God zegen je, moeke, ’n, ’n, ’n stevige borrel....

Moeke. Niet uit mijn handen, niet vóór de dokter.....

S i m o n. Dan niet. ’k Heb je hulp ook niet noodig. ’k Heb den weg vannacht ook wel gevonden, (staat op. Zij verspert hem den weg, als hij door de tusschendeur wil) Wat sta je daar? Ga op zij moeder.

Moeke. Nee.

Sim on. Ik vraag ’t je vriendelijk: ga op zij, moeder.

Moeke. Je komt de tapperij niet in.

Simon. Ik ben toch geen kind, laat me 'r door.

Moeke. Kom tot jezelf jongen. Je vernielt je gezondheid met dat smerig vergift, je mag niks voor de dokter, niks doen en niks laten dat je zenuwen.... Ga nou weer

56