Van ouds 'De morgenster'

pen ook niet gestorven zijn, as je vader schoenmaker geweest was?

Simon. (rillend van kou) Waarom is je dochter Coba ’t huis uit geloopen?

Moeke. Da’s niet mooi van je, Simon. Doet ’n dochter van 'n bankier dat niet net zoo goed, as ze zich vergooit an ’n sjauffeur?

Simon. (de torenklok slaat half twaalf) Half twaalf. Prettig dat je 't hooren kan. Hoe kom ’k nou ineens zoo moe, zoo of ’r gewichten an m’n armen en beenen hangen?

Moeke. Omdat je vannacht te weinig geslapen heb. Wil ik wat voor je klaar maken?

Simon. Da's goed.

Moeke. Wat m'n jongen?

Simon. (met gesloten oogen) Nee, niet de keuken in — van daar.

Moeke, (angstig) ....Van daar?.... Wat wil je? Wat bedoel je? Wat wil je van daar?

Simon. Wat je anderen schenkt.

Moeke. Wou jij?

Simon. Dat wou 'k.

Moeke. Waarom plaag je me nou? Waarom haal je zulke aardigheden uit? Dat is toch niet lief.

Simon. 'k Ben vannacht zelf die deur doorgegaan, langs ’t buffet, langs de andere deur, toen naar de spoelbak, en zoo weer terug, zonder ’n druppel te morsen.

Moeke. Meen je dat? Meen je dat waarachtig?

Simon. Waarom zou 'k ’t niet meenen? (zij gaat geslagen zitten. Hij praat als in ijlende koorts) .... Daar zat de koopman in garen en band, zooals-ie toen in de brancard weg werd gedragen, daar de vrouw met ’t zenuwtoeval in de sneeuw, daar de nachtportier met z’n beugelflesch, daar de manke smid....