Van ouds 'De morgenster'

Meta. Ik heb ’m nooit wat gezegd.

Moeke. Hoe ken men zoo brutaal liegen. Nouspreek-ie jezelf toch tegen! Morgen zou je Simon nog is ’n brief laten schrijven, dat-ie liever z’n twee gezonde beenen, liever ’t licht uit z’n oogen.... ’t Is om te schrikken, as je ’r an denkt: ’t het net geen haar gescheeld of-ie was ’t licht uit z’n twee oogen kwijt geweest. Zoo straft God, as je ’m verzoekt....

Meta. Zou ’k ’m niet effen mogen zien?

Moeke. Waarvoor? Voor wat?

Meta. Omdat ’k ’m iets te zeggen heb.

Moeke. Zeg u ’t mijn maar.

Meta. Dat ken ’k u niet zeggen.

Moeke. Dan doet u ’t maar zwart op wit. Ik gap geen brieven as uw vader de schapen-pluimgraaf.

Meta. As u 'm maar een oogenblikkie hier laat kommen .... Eén oogenblikkie.

Moeke. Ik denk ’r niet an. En as ik zooveel hersen-verweeking had, om ’r an te denken, zou hij nog met geen tien paarden.... Ken u zijn wil buigen?

Meta. Ik niet.

Moeke. Ik net zoo min. Sinds twee dagen zit-ie op in z’n stoel, daar. Hierheen is-ie niet te bewegen, omdat-ie de geluijen van de menschen,- die ons an ’n boterham helpen, niet ken hebben. En omdat ik die ménschen niet ken zeggen: wil u asjeblief fluisteren — lekkere dieren! — wil u asjeblief wat zachies praten voor me jongen, die an de beterende hand is — blijft hij daar. Ziezoo. Nou ben ’k uitgepraat. En nou wil u ons asjeblief niet meer de eer andoen.

Meta. Dus, dus____

Moeke. Dus niks. Ik ken me tijd gebruiken.

Meta. Mag ’k dan vanavond of morgen____

40