Van ouds 'De morgenster'

Pastoor. Dat dee je ? Dat doe je misschien nog meer as vroeger. We hebben niet ’t recht zelf rechter te zijn. Hoe oud is-ie?

Bruigom. Vier en twintig, 'n aap, 'n kwajongen, 'n opgeblazen rakker....

Pastoor. Zijn jij en ik niet net zoo geweest? En — denk 'r 'ns over na: hebben je kinderen, en — let wel, ik verwijt niets — heeft je vrouw hier 'n leven gehad....

Bruigom. Ik dan wel ?

P a s t o o r. 't Is merkwaardig hoe jij altijd weer bij jezelf terecht komt. Dat heb 'k bij 't dispuut met je vrouw ook telkens opgelet. Je begint met ik en eindigt met ik.

Bruigom. Ik eindig as wrak, as hulpelooze.

Pastoor, (ernstig den wijsvinger omhoog) Je eindigt daar....

VIJFDE TOONEEL.

De porigen, Simon.

Moeke, (treedt met Simon binnen, wenkt den Pastoor Bruigom niets te zeggen) We maggen van geluk spreken, meneer de pastoor, dat we tusschen u en de politiepost inzitten. Een agent die z'n neus vertoont, en ze zijn zoo tam, dat ze uit je hand eten. Ofschoon — ofschoon —■ (Bruigom ziet z'n zoon, beweegt niet) dat ook weer 'n gevaar voor je broodwinning is. Haal je te dikwijls de politie 'r bij, dan heb-ie vandaag of morgen kans, dat je vergunning.... Is 't niet ? (een stilte. Simon zit vermoeid neer bij 't raampje.) Bruigom....

Bruigom. Wat mot je?

Moeke. Hier zit Simon.

Bruigom, (draait langzaam 't hoofd naar 'm toe) Goed, goed.

Moeke. En dat's de pastoor, die....

Bruigom Die an me sterfbed stond.... (stilte).

27