Van ouds 'De morgenster'

Bruigom, (zachter) Daar wringt ’t ’m juist Je mot je mond niét houen. Ik heb zoo goed 't recht te weten as jij.

Moeke. En je dan nog erger van streek maken?

Bruigom. Dus 'r is iets. Dacht ’t wel.

Moeke. Vannacht heb-ie niet geslapen en gisternacht niet____

Bruigom. Net zoo min as jij.

Moeke. Ik ben sterker....

Bruigom. Omdat....

Moeke. Nou: omdat?

Bruigom. ... .Omdat jij ze opzoekt.

Moeke. Niet waar.

Bruigom. Dat merk ’k an alles.

Moeke. En as? —

Bruigom. En as! Hoe schaamde je niet!

Moeke. Me schamen? Hoort u'm? Hoeft ’n moeder zich ooit te schamen? Is ’r één man op de heele wereld, die weet wat ’n moeder is?

Bruigom. Weet ’n kinJ ’t wel? (Pastoor wil heengaan).

Moeke. Nee toe, meneer de pastoor, blijf nog een enkel oogeblikkie. Nou vraag ik ’t zelf. Dan zal ik geen geheimen voor ’m hebben.... Ik kan zoo me ouwen dag niet in.... Ik snak na verzoening....

Bruigom. Eer ik ’n stap na ze toe doe, eer ik één stap — Bij wijze van spreken.... Dat zijn gezegden, die mijn niet

meer passen, tenzij ’r ’n Godswonder met me gebeurt----

Maar hier, hier kommen ze niet, kommen ze nooit meer binnen, zoo waarlijk....

Pastoor, (duwt rustig z’n hand omlaag) Niet doen, niet doen, Bruigom....

Moeke. Nou hoort u ’m. Nou woont u ’m bij. Hij het 20